روش شناسی پژوهش در جامعه شناسی

در تحقیق پدیدارشناسی محقق کنترلی بر جامعه مورد تحقیق اعمال نمی کند،زیرا به دنبال آن است که بدون ایجاد هرگونه حساسیت در جامعه،که منجر به مصنوعی شدن رفتار اعضا می شود،به ثبت رفتار بپردازد.در این نوع پژوهش،نقش محقق عبارت است از مشاهده گر همدل(empathic observer)که می خواهدبه نوعی عینیت دست یابد.در واقع نقش و هدف محقق ورود به تجربه ی مشارکت کنندگان و دیدن آن تجربه به شیوه خود آنان است.در این معنا،محقق و مشارکت کنندگان در تحقیق همکارند.

مفروضات هستی شناسی تحقیق پدیدارشناسی تحت پارادایم تفسیری اینگونه است که جهان اجتماعی چیزی بیش از ساخته ی ذهنی تک تک انسانها نیست که از راه ایجاد تعاملات زندگی روزمره  و از طریق به کارگیری زبان مشترک  ممکن می شود.

پژوهش پدیدارشناسی ،اهمیت زیادی به آزادی انسان ،تجربه ی با معنا و آگاهی او می دهد.این دیدگاه ضمن دفاع از اختیار به جای جبر ،معتقد است که آگاهی انسان در مقایسه با دیگر عوامل اجتماعی تاثیر بیشتری بر کنش اجتماعی او دارد.محقق پدیدار شناس  می کوشد تا دنیای تجربی مشارکت کنندگان را همانند خود آنها درک کند.